Zacumowane łodzie – Malowanie po numerach

Niewiele brakowało, by się minęli i nie zauważyli. Ona w jednej łódce zapatrzona w niebo. On w drugiej zamyślony wbijał wzrok w wodę. Rzeka prowadziła ich ku sobie, to zbliżając, to oddalając dwie łodzie. W końcu ona – zagapiona – trąciła łódkę zamyślonego pana. On się ocknął i spojrzał. Od tej pory przepadł na zawsze. Przestał zamyślać się nad wodą, bo nie miał już po co. Ona w końcu odpuściła sobie niebo. Teraz zacumowane łodzie czekają, aż ona i on wrócą ze spaceru nad rzeką: razem, wpatrzeni w siebie.