Koty na gałęzi – Malowanie po numerach

Kiedy księżyc pnie się do góry, one – jeden za drugim – przemykają bezszelestnie po podwórku, przebiegają po płocie aż do sadu. Tam wczepiają pazury w szorstki pień, by wspiąć się na wygodną jak ławeczka gałąź. Najpierw ten największy; potem drugi, rudy jak jesienny liść; a na końcu trzeci, całkiem jeszcze mały. Drzewo przestało się na chwilę kołysać – a co, niech trzy koty mają trochę radości bez stresu, że spadną. Popatrzą się na siebie księżyc i koty, pogadają w nocnym języku, błysną do siebie świecącymi oczami.