Dryfując do brzegu – Malowanie po numerach 50×40 cm

Jeszcze tylko godzina, a może dwie, gdy wreszcie staniemy na lądzie. Znowu poczujemy, jak to jest, gdy pod stopami nic się nie kołysze. Wbijemy w piasek twarde podeszwy, obejrzymy się na morze i słońce, które znika daleko za horyzontem. Obejmiemy stęsknione żony ramionami i pójdziemy do domu. Przywitamy dzieci, które urosły, pogłaszczemy psy, które się zestarzały. Siądziemy przy nieruchomym stole do ciepłej kolacji. A na razie tylko po cichu o tym marzymy, dryfując niespiesznie do brzegu – fala za falą.