Wilki – namaluj wilka z zestawem po numerach

Jeśli uczyć się miłości – to tylko od wilków

Maria Nurowska

 

Okrutny drapieżnik czy fascynujące stworzenie

Wilk to zwierzę, którym straszono dzieci. Bali się go również samotni jeźdźcy i właściciele owiec. Obarczano go za krzywdy, nawet gdy brakowało dowodów. Zamieszkał w legendach i bajkach jako ten „zły”, od którego należało się trzymać z daleka.

Nie wszędzie tak było. Indianie czy Eskimosi doceniali wilka jako stworzenie odważne, dumne i silne. Natomiast w greckiej mitologii postać żeńska – wilczyca – zyskała sławę i poważanie jako „mleczna matka” Romulusa i Remusa.

Do dziś wilk budzi mieszane uczucia. Jedni zachwycają się jego urodą i naturą, inni obwiniają za szkody i traktują jak groźną przeszkodę.

Niezależnie od tego, co ktoś sądzi o wilku, trzeba powiedzieć, że wzbudza duże emocje.

Tajemniczy wędrowiec

Szuka własnej drogi, rodziny i czegoś, czego człowiek nie rozumie. Wędruje wiele kilometrów, przemierza lasy i pola. Kryje w sobie tajemnicę, dzieli ją tylko z księżycem – wzajemnie czerpią z siebie moc. Symbolizuje dzikość natury, a także mądrość, którą odziedziczyły kochane przez nas psy.

Gdy odrzucimy magiczne skojarzenia z wilkiem, wciąż zostaje dużo niezwykłości w tym zwierzęciu:

  1. Ceni sobie zarówno stado, jak i samotność.
  2. Respektuje zasady swojej rodziny i hierarchię w niej.
  3. Posiada niezwykłą intuicję i doskonały instynkt.
  4. Słynie z wyczulonych zmysłów.
  5. Zachwyca pięknym futrem, zgrabną sylwetką i magnetycznym spojrzeniem.

 

Człowiek człowiekowi wilkiem

Jak bardzo pomylił się Plaut, który porównał człowieka do wilka w takim znaczeniu. Miał na myśli, że człowiek jest z natury egoistyczny i walczy o swoje choćby kosztem drugiego człowieka. Dziś wiadomo, że wilk w żadnym wypadku tak nie postępuje, ale – owszem – wilki i ludzie wcale się od siebie tak bardzo nie różnią:

  • ich dzieci się bawią,
  • dorosłe współdziałają, dbają o siebie,
  • tworzą więzi na całe życie – zakładają rodziny,
  • zamieszkują swój dom – terytorium,
  • rodzice uczą swoje dzieci życia, pomaga w tym starsze rodzeństwo.

Brzmi podobnie? To przydałoby się skończyć z tym szkodliwym dla wilka powiedzeniem.

Wilk tu, wilk tam

Wilki nie mieszkają jedynie w lesie. Zawładnęły również światem ludzkim w dość osobliwy sposób – wkradły się do nazw, zasiedliły sztukę i rozrywkę, np.:

Bajki: Czerwony kapturek.

Frazeologia: głodny jak wilk.

Nazwy miejscowości: Wilczysko.

Przysłowia: Natura ciągnie wilka do lasu.

Malarstwo: Napad wilków, Józef Chełmoński.

Imiona i nazwiska: Wolfgang (z germ.), Wilczyński.

Literatura i film: Biały kieł, Jack London (film na podst. książki).

 

Cieszmy się, że wilka jest tu tak dużo, bo to zwierzę zasługuje na to, by polepszyć mu opinię wśród ludzi. Zamiast się go bać i walczyć z nim, zacznijmy go bardziej szanować i podziwiać. Jednym ze sposobów uhonorowania wilczej postaci jest namalowanie jego portretu. Każdy może to zrobić, od kiedy odkryto metodę malowania po numerach.